Bliksemkind
Vandaag heb ik de definitieve versie van mijn nieuwe boek ingeleverd bij Querido. Ongeveer eind mei verschijnt het onder de titel Bliksemkind. Het manuscript vloog digitaal de deur uit als bijlage bij een mailtje aan mijn geweldige redacteur Dik Zweekhorst. Beetje steriel en onpersoonlijk eigenlijk wel. Geen postzegel, envelop en loopje naar de brievenbus, maar een licht klikje met m’n muis op Verstuur en wéggg… In het document valt geen kras of verbetering te bekennen. Dat was wel anders toen ik met schrijven begon.
Tot en met Het gouden oog, schreef ik mijn boeken op een Remtor de Luxe typemachine. Lekker bonken op de toetsen, en bij de “return” aan het eind van elke regel, bij het terughalen van de wagen, een licht belletje. Als ik te snel ging klonterden de hamertjes aan elkaar vast en dan werkte ik verder met vingers vol inkt. In plaats van een correctielint gebruikte ik flesjes Typex en kleine velletjes met een soort krijt om letters te wissen – je legde het krijtpapiertje op de letter en sloeg de letter of het woord dan nog een keer aan – dan stond het wit leesbaar in het papier gedrukt, maar het was zielloos geworden zonder inkt.
In plaats van een heel vel over te tikken, plakte ik de tekst die ik wilde vervangen vaak met stickers af, of ik lijmde halve pagina’s aan elkaar. Manuscripten uit die tijd zagen er een stuk ambachtelijker uit en waren vooral ook veel dikker dan die van nu. Maar het resultaat was hetzelfde: een boek. Bliksemkind is onderweg naar vormgever en illustrator. Nog een half jaartje geduld.
Als voorbeeld een paar manuscript-pagina’s van mijn boek Kom terug.
Onze dochter Imme was zeven jaar. Oud genoeg om met een rugzak door Syrië te trekken, dachten Monique en ik. Als voorbereiding voor een historische roman wilde ik opgravingen en musea bekijken en voelen hoe het is om in een woestijn rond te lopen. En naar Palmyra natuurlijk – hoe sprookjesachtig kan de naam van een stad klinken? We kozen een periode buiten het vakantieseizoen, en een hotel in Damascus waar in die periode ongetwijfeld plaats voor ons zou zijn. Ver na middernacht kwamen we aan, en vervolgens reed de taxichauffeur
Je schrijft een gedicht en daarna laat je het los. Het gaat de wereld in en komt van alles tegen. Glimlachjes, ontroering, blijdschap, afwijzing, overweging… Af en toe zegt iemand wat zij/hij van het gedicht vindt, maar je staat er nooit naast om te zien wat een tekst precies teweeg brengt.
Daarna werkte Floor Minnaert aan de muziek voor het luisterboek – achterin Yuna’s maan zit een cd – het verhaal bevat dertig liedteksten/gedichten. Martijn van der Linden ging aan de slag met het omslag en de illustraties in kleur. Steef Liefting deed de vormgeving. Querido maakte er een prachtig boek van. Vandaag gaat Yuna’s maan de wereld in… en de winkels uit, hoop ik.
Presentatie poëzie-prentenboek + liedjes-cd
Van mij en van jou
In 1980 kwam mijn eerste boek uit. Als ‘decor’ gebruikte ik mijn geboortehuis in ’s-Graveland. Dat deed ik ook in boek drie en vier. En toen ging ik naar India met mijn oom. Het was overweldigend mooi en rauw en kleurrijk en schokkend tegelijk. Die reis riep het verlangen op om nog veel meer van de wereld te gaan bekijken. En die wens werd vervuld. Om onderzoek te doen voor mijn historische romans bezocht ik Pakistan, Jordanië en Syrië. Tot mijn geluk werd ik later door scholen over de hele wereld uitgenodigd om workshops te komen geven en te vertellen over mijn
