Het WK-voetbal dringt zich op. Ineens krijg ik op social media reclames voorgeschoteld om naar een van de Golfstaten te gaan. Naar Dubai en Qatar vooral – maar ik laat het aan me voorbij gaan. Ik was er al eens.
In 2001 bezocht ik in Dubai de Nederlandse School. Behalve bouwvakkers zag ik er ook veel kinderen aan het werk, sommige pas vier jaar oud. Een paar kilometer buiten Dubai moesten deze kleuters op kamelen racen. De kindjockeys kwamen uit arme landen als Pakistan, India en Bangladesh. Ze waren door hun ouders verkocht, of ze waren ontvoerd en naar Dubai gesmokkeld. Het racen werd te gevaarlijk gevonden voor kinderen uit Dubai zelf. Kamelen struikelen nogal eens, en als je dan onder al die poten terechtkomt…
De kamelenjockeys kregen nauwelijks te eten, zodat ze lekker licht bleven en de kamelen zo min mogelijk tot last zouden zijn. Ze sliepen in containers – overdag was het bloedheet, ’s nachts kon het vriezen – voor de kamelen stonden er jacuzzi’s klaar.
Aan de ouders waren gouden bergen beloofd als hun kind een kamelenrace zou winnen. Maar de meeste wachtten tevergeefs op die bonus en ook op de thuiskomst van hun dochter of zoon. In de Volkskrant stond dat er tienduizenden kindslaven als jockey zijn misbruikt, en dat terwijl de Emiraten internationale verdragen hadden ondertekend die dit verboden.
“Geen foto’s” stond er op een bordje bij de racebaan, want officieel bestonden deze praktijken niet. Ik maakte ze stiekem toch, omdat ik over deze wantoestanden een boek wilde schrijven. Het verhaal van de kindjockeys greep me aan: een half jaar lang sleepte ik me elke dag naar zolder voordat ik de avonturen van drie ontvoerde kinderen/personages met iets meer afstand kon bekijken.
Mijn boek Verkocht kennen ze waarschijnlijk niet in de Golfregio, alhoewel… Toen ik jaren later de Nederlandse school in Oman bezocht, werd mijn paspoort bij de douane ruim twintig minuten nagevlooid door een douanier, en er werd daarna omstandig overlegd met meerdere collega’s, terwijl Monique er in tien seconden door was.
Nu, twintig jaar na mijn bezoek aan Dubai, worden de kamelen door robots “bestuurd”. Jammer dat die dingen geen voetbalstadions kunnen bouwen, en dat er eigenlijk niets is veranderd in die wereld.
Verkocht is nog steeds te koop.
Het boek kreeg de Woutertje Pieterse Prijs.
De illustraties zijn van Philip Hopman.
