4 augustus
Sieb Posthuma is vertrokken.
Ik kan van alles opschrijven over het verdrietige verlies
van deze getalenteerde, lieve illustrator, maar ik weet
niet zo goed wát. Het is erg, het is vreselijk!
Je voelt je zo klein en machteloos als zoiets gebeurt.
Daarom alleen een gedicht – ik schreef het na het
overlijden van mijn moeder.
wacht
ofschoon de dood onzichtbaar wacht
tot er iemand wil verschijnen
doet hij toch wel iets
wijst je op de kostbaarheid
van wie er blijft en zal verdwijnen
– is de dood het slot
of juist het sleutelgat
is het einde alles of juist niets
(uit: ik schilder je in woorden)
