4 april
Regelmatig zoek ik naar woorden. Niet voor een gedicht of een verhaal, maar omdat ik niet weet hoe ik reageren moet. Bijvoorbeeld als een moeder me in een boekhandel aankijkt en zegt: “Dus u bent de meneer waarmee mijn dochter al wekenlang naar bed gaat. Ik herken uw stem”. En dan een beetje te hard, voor iedereen verstaanbaar. Maar kan ik het helpen dat dochterlief avond aan avond met een luisterboek van Jubelientje in slaap wil vallen. “Ja sorry,” zeg ik dan, “ik lees de verhalen zelf voor. Krijgt ze er nachtmerries van?”
Als je een luisterboek inspreekt, heb je geen idee waar je stem zal gaan klinken. Op snelwegen en campings, in hotels en op scholen, onder de dekens, in een stal – ze slepen je overal heen.
Deze week belde mijn nichtje uit Duitsland op. Eline, haar dochter van vijf, ontdekt alle letters en is op dit moment verslaafd aan het luisterboek Jubelientje leert lezen. Mijn nichtje zei: “Je komt ineens wel heel vaak voorbij. Eline mocht ons eerste lammetje van dit jaar een naam geven. Dus er springt nu ook een Jubelientje-Jubelinchen door de wei.”
Rest mij om te zeggen dat bij Querido net het luisterboek Jubelientje speelt vals is uitgekomen – ik lees het zelf voor.
